Category Archives: ไม่มีหมวดหมู่

มหาวิทยาลัยซอมบี้ Zombies in College  喪病大學 顏涼雨 เหยียนเหลียงอวี่ เขียน Jpolly Wu แปล นิยาย 4 เล่มจบ (วางขายเเยกเล่ม) ———————————————————– ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ตอนที่ 3   เรื่องของนักศึกษาสาขาวิชาโบราณคดีเป็นประเด็นร้อนแรงอย่างมากในกลุ่มคณะประวัติศาสตร์ ตกกลางคืน อาจารย์ทุกระดับแจ้งไปในแนวทางเดียวกันว่า [เรื่องอยู่ในระหว่างการสอบสวน ขอให้นักศึกษาทุกคนโปรดอย่าเชื่อถือและอย่าส่งต่อข่าวลือ หากมีข่าวลือที่มีเจตนาไม่ดี เมื่อพบ จะถูกลงโทษสถานหนัก] ก่อนหายเข้ากลีบเมฆ สิ่งที่เรียกว่า “โทษสถานหนัก” ของมหาวิทยาลัยไม่มีอะไรมากไปกว่าการพูดคุยกับอาจารย์ ถูกตำหนิติเตียน และรุนแรงที่สุดคือถูกหักคะแนนประเมินความประพฤติในช่วงปลายเทอม ซึ่งไม่มีผลต่อใบปริญญาบัตร แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีใครอยากสร้างปัญหาโดยไม่จำเป็นหรอก ต่อมาซ่งเฝ่ยแอบได้ยินว่า สาเหตุที่สาขาโบราณคดีขาดนักศึกษาชายไปหนึ่งคน มีทั้ง “ถูกฆ่าหั่นศพ” “ขาดการติดต่อจากการออกไปสำรวจโบราณสถานข้างนอก” “หนีไปกับอาจารย์ผู้หญิง” “ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมเลยลาออก” “เป็นวัยรุ่นติดอินเทอร์เน็ตเลยไม่อยากเรียนหนังสือแล้ว” และเหตุผลอื่นๆ อีกมากมาย ซ่งเฝ่ยไม่ได้อยากรู้อยากเห็น ฟังแล้วก็เลยลืม เดี๋ยวเรื่องมันก็ผ่านไป ชั่วพริบตาเดียวก็ถึงวันงานแข่งขันกีฬา ฤดูใบไม้ร่วงสีทองในเดือนพฤศจิกายนเป็นฤดูแห่งการเก็บเกี่ยว […]

มหาวิทยาลัยซอมบี้ Zombies in College  喪病大學   顏涼雨 เหยียนเหลียงอวี่ เขียน Jpolly Wu แปล   นิยาย 4 เล่มจบ (วางขายเเยกเล่ม)   ———————————————————– ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ตอนที่ 2 ไม่เกินสองวันหลังจากนั้น ซ่งเฝ่ยพบชีเหยียนอีกครั้งในวิชาเลือกสองหน่วยกิตที่ชื่อว่า “การชมและวิเคราะห์ภาพยนตร์คลาสสิก” ห้องเรียนแน่นขนัดพอๆ กับตั๋วรถไฟในฤดูใบไม้ผลิ ตอนกดเลือกวิชานี้เหลือจำนวนโควตาเพียงน้อยนิด ทั้งหอพักของพวกซ่งเฝ่ยคลิกเมาส์พร้อมกันอย่างบ้าคลั่ง สุดท้ายมีเพียงซ่งเฝ่ยที่ได้รับชัยชนะ หลังจากเรียนคาบแรกก็พบว่าตนเองเลือกถูกแล้ว อาจารย์น่ารักอัธยาศัยดี เมื่อเสียงกริ่งดังก็จะเริ่มเช็กชื่อ หลังจากเช็กชื่อเสร็จก็ปิดไฟเปิดภาพยนตร์ ไม่ว่าคุณจะตั้งใจดูหรือฟุบหลับกับโต๊ะ อาจารย์ก็ไม่ถาม พูดตรงๆ ว่าห้องเรียนที่ไร้แสงไฟช่างเป็นสวรรค์ของการนอนเสียนี่กระไร หลายครั้งที่ซ่งเฝ่ยไม่รู้สึกง่วง แต่ก็เผลอพักสายตาไปบ้าง เมื่อเทอมก่อนตอนที่ยังไม่เลือกวิชาเรียน พวกเขายังรักกันดีอยู่ ดังนั้นจึงมีหลายวิชาที่ลงเรียนด้วยกัน แต่หลังจากเลิกรากันในเทอมนี้ จึงเกิดสถานการณ์เงยหน้าไม่เห็น ก้มหน้าก็ต้องเห็น [1] อยู่บ่อยๆ ช่างเป็นความโรแมนติกที่น่าเศร้าเหลือเกิน คาบเรียนนี้ชีเหยียนนั่งแถวแรก ส่วนซ่งเฝ่ยนั่งแถวสุดท้ายตามปกติ ดังนั้นระยะห่างจึงค่อนข้างไกลกัน […]

มหาวิทยาลัยซอมบี้ Zombies in College  喪病大學   顏涼雨 เหยียนเหลียงอวี่ เขียน Jpolly Wu แปล   นิยาย 4 เล่มจบ (วางขายเเยกเล่ม)   ———————————————————– ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ตอนที่ 1 แสงสลัวในห้องโถงกว้าง จอคอมพิวเตอร์วางเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่มีเพียงไม่กี่เครื่องที่สาดแสงออกมา ใบหน้าที่ควรมีชีวิตชีวา เมื่ออยู่ในรัศมีของแสงนั้นกลับมีสีเขียวคล้ำ ส่วนใหญ่ปกคลุมไปด้วยบรรยากาศของไม้ใกล้ฝั่งที่ใกล้จะลงโลงเต็มทน บังเกิดเป็นความสง่างามล้ำลึกที่ไม่เข้ากับอายุของพวกเขาเอาเสียเลย ซ่งเฝ่ยก็เป็นหนึ่งในนั้น ซึ่งเขามั่นใจว่าภาพนี้จะต้องขัดใจผู้สืบทอดเจตนารมณ์ในระบอบสังคมนิยมอย่างแน่นอน เนื่องจากอินเทอร์เน็ตคาเฟ่แห่งนี้ ผิวโซฟาเป็นจุดกระดำกระด่าง โต๊ะคอมพิวเตอร์ยากจะระบุสีเดิม แป้นพิมพ์สีดำมีสิ่งสกปรกอยู่ตามร่อง เมาส์แบบมีสายเลื่อนไม่ค่อยไป บวกกับโคมไฟติดเพดานสีเหลืองที่ส่องแสงสลัวเต็มที่ และยังมีพานอัน [1] กลับชาติมาเกิดนั่งอยู่ตรงนี้ ในมุมอับแบบสามร้อยหกสิบองศา ในยุคสมัยที่สมาร์ตโฟนมีอยู่ทุกหนแห่ง ร้านแห่งนี้ยังคงยืนหยัดอย่างภาคภูมิใจ ทำให้ทุกครั้งที่ซ่งเฝ่ยก้าวเข้ามามักเห็นภาพในอดีต คล้ายว่าตนเองได้ย้อนกลับไปสมัยเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่สาม ในคืนนั้นหลังจากพ่อแม่เข้านอน เขาก็แอบหนีไปอินเทอร์เน็ตคาเฟ่เพื่อเล่นเกมเลอกลอรี [2] แน่นอนว่าหลังจากช่วงเวลาอันรุ่งโรจน์จบลงก็ถูกพ่อลงโทษ ยกใหญ่ แต่พูดตามตรง ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่สมัยนั้นตกแต่งได้ล้ำสมัยกว่าปัจจุบันมาก […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา二哈和他的白猫师尊 肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียนBou Ptrn แปล คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา): Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน): Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน): child abuse (การทารุณกรรมเด็ก): coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ): corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย): death (การตาย): depression (ภาวะซึมเศร้า): explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย): gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม): genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์): gore (เนื้อหามีความโหดร้าย และรุนแรง): humiliation (การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย): massacre (การสังหารหมู่): mental and emotional abuse (การทำร้ายร่างกายและจิตใจ): questionable principles (มีีหลักการที่น่าสงสัย): rape/non-con/dub-con […]

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年 ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子 Himazan แปล ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ +++++++++++++++++++ ตอนที่ 11.6   รถประจำทางวิ่งมาถึงสวนสัตว์หลิงโย่ว เหล่าพระสงฆ์ทยอยลงจากรถแล้วไปแสดงตนกับหญิงสาวที่ห้องขายตั๋วหน้าประตูว่าพวกเขาเป็นพนักงานอาสาสมัครที่เพิ่งมาถึง สวี่เหวินรู้ว่าจะมีอาสาสมัครระยะยาวเข้ามาในวันนี้ แต่เธอไม่รู้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะเป็นชายหัวโล้น และยังดูราวกับทุกคนรู้จักกันดี เธอจึงอดไม่ได้ที่จะตะลึงงัน “ระ…รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะไปรายงานผู้อำนวยการให้ค่ะ” ในคณะสงฆ์พวกนี้ มีพระมาจากวัดอู๋เลี่ยงจำนวนสามรูป พระที่อายุเยอะที่สุดเป็นลูกศิษย์ของจี้ซ่าน ฉายาตอนบวชคือ ฟ่าปิ่ง ชื่อตอนเป็นฆราวาสคือ ซูเสียง ตอนอยู่ที่หลิงโย่วพวกเขาไม่เพียงแต่ต้องถอดจีวรออก แต่ยังต้องปกปิดว่าตัวเองเป็นพระสงฆ์อีกด้วย โดยที่ทุกคนจะต้องเรียกชื่อตอนที่ยังเป็นฆราวาสของกันและกันเท่านั้น นี่คือเหตุผลที่พวกเขาเรียกอีกฝ่ายว่า ‘ลูกพี่’ กับ ‘น้องชาย’ ตอนที่อยู่บนรถประจำทางก่อนหน้านี้ ซึ่งเดิมทีควรจะเรียกว่า ‘ศิษย์พี่’ กับ ‘ศิษย์น้อง’ สวี่เหวินมองพวกเขาพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร.หาต้วนเจียเจ๋อ “ผู้อำนวยการคะ คือว่า…อาสาสมัครมาแล้วค่ะ แต่ว่าพวกเขา…พวกเขาดูเหมือนจะเป็น…” “หัวโล้นใช่ไหมครับ ถ้าใช่ก็เป็นพวกเขาแหละครับ ไม่ผิดหรอก ให้เข้ามาเถอะ ผมอยู่ที่ตึกสำนักงาน” ต้วนเจียเจ๋อพูด เมื่อเป็นดังนั้น เหล่านักท่องเที่ยวจึงเห็นชายหัวโล้นแต่งตัวเหมือนกันสี่สิบสองคนทยอยกันเดินเข้าไปในสวนสัตว์ […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา二哈和他的白猫师尊 肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียนBou Ptrn แปล คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา): Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน): Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน): child abuse (การทารุณกรรมเด็ก): coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ): corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย): death (การตาย): depression (ภาวะซึมเศร้า): explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย): gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม): genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์): gore (เนื้อหามีความโหดร้าย และรุนแรง): humiliation (การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย): massacre (การสังหารหมู่): mental and emotional abuse (การทำร้ายร่างกายและจิตใจ): questionable principles (มีีหลักการที่น่าสงสัย): rape/non-con/dub-con […]

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年 ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子 Himazan แปล ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ +++++++++++++++++++ ​  ตอนที่ 11.5 หลังจากการประชุมแลกเปลี่ยนทางศาสนาจบลง เงื่อนไขการแลกเปลี่ยนในเรื่องนี้ก็ได้พูดคุยและได้ข้อสรุปอย่างสมบูรณ์ สำนักหลินสุ่ยตกลงเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจนัก เพราะดูเหมือนว่าความคิดนี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อตัวเอง และยังมีผลกำไรที่แฝงเอาไว้ด้วย สำนักงานการท่องเที่ยวของเมืองดีใจมาก พวกเขาติดตั้งจอโฆษณาขนาดใหญ่โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายไปกว่าหนึ่งร้อยเมือง รวมไปถึงเมืองท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมและจุดชมวิวมากมายเพื่อเผยแพร่วิดีโอโฆษณา ไม่ต้องพูดถึงเรื่องค่าใช้จ่าย นี่ก็เหมือนกับการขายตั๋วร่วมของสำนักหลินสุ่ยและหลิงโย่ว เพราะมีบางเรื่องที่เงินก็ไม่สามารถที่จะจัดการได้ เหล่าพระสงฆ์เองก็ดีใจมากเช่นกัน เพียงแค่ช่วยโฆษณาก็สามารถส่งคนไปอยู่ที่นั่นได้ พระสงฆ์ทุกรูปต่างเคยไปสัมผัสที่สวนสัตว์มาแล้ว และผลลัพธ์ก็ออกมาไม่เลว นอกจากนี้ยังมีโอกาสอันน้อยนิดที่อาจจะได้รับการชี้ทางสว่างจากท่านต้าเต๋อ แม้ว่าปกติจะไม่มีงานอะไรให้ทำมากมาย แต่เหล่าพระสงฆ์ก็ยังต้องทำงานในวัดอยู่ดี แม้ในตอนนี้จะสามารถส่งไปได้เพียงแค่ครั้งละหนึ่งคน และยังต้องแบ่งวัดต่างๆ เป็นกลุ่มย่อย จึงต้องส่งคนของวัดใหญ่ไปก่อนเป็นกลุ่มแรก แต่ละกลุ่มมีประมาณสี่สิบคน แบ่งเป็นสามรอบต่อปี ในหนึ่งปีแต่ละวัดจะมีโอกาสเพียงรอบเดียว จึงทำให้จำนวนคนในแต่ละรอบเต็มอย่างรวดเร็ว ซึ่งพระที่มาในครั้งนี้ต่างหลั่งไหลมาจากทุกวัด เนื่องจากวัดอู๋เลี่ยงได้นำช้างเผือกมา ‘ฝากเลี้ยง’ ทำให้ผู้อำนวยการสวนสัตว์ดีใจมาก พวกเขาจึงสามารถเพิ่มจำนวนเข้ามาได้อีกสองคน ทำให้พระวัดอื่นๆ หมดคำจะพูดไปตามๆ กัน คนที่ดูอิ่มอกอิ่มใจที่สุดเห็นจะเป็นต้วนเจียเจ๋อ เพราะได้ทั้งโฆษณาฟรี แล้วยังได้แรงงานฟรีอีก แถมพระสงฆ์เหล่านี้ก็ยังต้องจ่ายค่าครองชีพให้กับเขาด้วย เดือนหน้าเหล่าพระสงฆ์ถึงจะสามารถมารายงานตัวได้อย่างเป็นทางการ […]

  แตกสลาย 未来  มินะโตะ คะนะเอะ เขียน  ธนพล ศักดิ์สมุทรานันท์ เเปล     นิยายเล่มเดียวจบ ติดตามการวางจำหน่ายได้ทางเพจ “เเพรวนิยายเเปล”     บทนำ ฉันส่งอากาศปริมาณมากเข้าไปในช่องปากเปิดอ้า ประหนึ่งต้องการให้คอแห้งผากยิ่งแห้งเป็นผุยผง ขณะก้าววิ่งสุดพละกำลัง วิ่งไป วิ่งไป… มองเห็นสถานีรถไฟแล้ว รถบัสขนาดใหญ่จอดอยู่บริเวณจุดรอขึ้นโดยสารสำหรับรถบัสความเร็วสูง ดูเหมือนจะเริ่มตรวจตั๋วกันแล้ว แถวยาวเหยียดก่อตัวขึ้นหน้าประตูขึ้นรถ แม้อยู่ในช่วงวันหยุดฤดูร้อน แต่คงเพราะเป็นวันธรรมดา จึงมีกลุ่มเด็กวัยราวมัธยมปลายหรือมหาวิทยาลัยมากกว่ากลุ่มครอบครัว แปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเด็กผู้หญิง การเดินทางราวแปดชั่วโมงด้วยรถบัสรอบดึกกำลังจะเริ่มขึ้นนับจากนี้ ถึงกระนั้นคนส่วนมากก็ยังเสริมแต่งทรงผมและเครื่องสำอางไว้อย่างเพียบพร้อม มีกระทั่งคนสวมที่คาดผมติดหูหมี ทุกคนยิ้มแย้ม เสียงคุยจ้อแว่วมาไม่หยุด ความคึกครื้นประหนึ่งร้านฟาสต์ฟู้ดช่วงกลางวันไม่อาจทำให้เชื่อว่าขณะนี้เป็นเวลาใกล้ห้าทุ่ม ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ฉันมองเห็นเธอสะดุดตา ร่างของเธอนั่งหลังงองุ้มบนม้านั่งตัวในสุดของห้องพักผู้โดยสาร แม้สวมหมวกแก๊ปปิดลงมาลึกก็รู้ได้ว่ากำลังทำหน้าเศร้าหมอง เมื่อเห็นฉัน เธอรีบวิ่งมาหาทันที ราวกับคนรักที่เฝ้ารอปรากฏกายต่อหน้ามาแสนนาน เธอใช้สองมือเกาะไหล่ขวาของฉัน “ค…คือ คือว่า ฉันน่ะ…” ทั้งที่เธอน่าจะนั่งอยู่เฉยๆ แต่ลมหายใจกลับหนักหน่วงกว่าฉัน เธออาจเพิ่งมาถึงไม่นานก็ได้ ฉันยกนิ้วชี้มือซ้าย แตะริมฝีปากตัวเอง “ยังไม่ต้องพูดอะไรตอนนี้ ขึ้นรถเถอะ” ฉันกระซิบเช่นนั้น เธอพยักหน้าเงียบๆ […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา二哈和他的白猫师尊 肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียนBou Ptrn แปล คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา): Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน): Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน): child abuse (การทารุณกรรมเด็ก): coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ): corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย): death (การตาย): depression (ภาวะซึมเศร้า): explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย): gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม): genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์): gore (เนื้อหามีความโหดร้าย และรุนแรง): humiliation (การทำให้อีกฝ่ายได้รับความอับอาย): massacre (การสังหารหมู่): mental and emotional abuse (การทำร้ายร่างกายและจิตใจ): questionable principles (มีีหลักการที่น่าสงสัย): rape/non-con/dub-con […]

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年 ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子 Himazan แปล ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ +++++++++++++++++++ ​  ตอนที่ 11.4 สถานการณ์ปัจจุบัน พระอาจารย์ที่มีชื่อเสียงหลายสิบรูปจากวัดต่างๆ ยืนอออยู่หน้ากรงสุนัขจิ้งจอกแดง ทั้งหมดชี้นิ้วไปที่มัน ต่างคนต่างแย่งกันพูดไม่หยุด “เจ้าปีศาจตนนี้จะต้องเป็นร่างแปลงแน่ๆ เป็นไปไม่ได้ที่ปีศาจจะตัวเล็กขนาดนี้” “ดูจากกลิ่นอายปีศาจ มันน่าจะมีชีวิตมาแล้วอย่างน้อยหนึ่งร้อยปี” “ปีศาจจิ้งจอกเป็นปีศาจที่เจ้าเล่ห์มากที่สุด เมื่อปีที่แล้วอาตมาเคยจับได้ตนหนึ่งที่เมืองเย่ตู้ แต่มันก็ดันหนีไปได้ น่าเจ็บใจจริงๆ” “ท่านประมาทเกินไปแล้ว แต่อาตมาก็มักจะพลาดเช่นนี้อยู่เหมือนกัน…” เหล่าพระอาจารย์ที่มีชื่อเสียงต่างพูดคุยถึงวิธีปราบปีศาจกันอย่างมีความสุข หูต้าเหวยในตอนนี้ตัวสั่นเทาไปทั้งร่าง กล้าดียังไง เขารู้จักท่านผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่ แล้วพระพวกนี้มีสิทธิ์อะไรมาทำให้เขาตกใจกลัวแบบนี้กัน หูต้าเหวยไม่อาจมองเห็นท่านเทพเซียนโหย่วซูผ่านเหล่าพระสงฆ์ที่ยืนเบียดเสียดหนาแน่นอยู่ด้านนอก เขาคาดว่าตอนนี้ท่านเทพเซียนคงกำลังกินอาหารและทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หรือไม่ก็คงหลับตาพักผ่อนอย่างสบายใจ เพราะพระสงฆ์เหล่านี้ต่างเห็นเธอเป็นเพียงแค่สุนัขจิ้งจอกธรรมดาๆ … ส่วนอีกด้าน ต้วนเจียเจ๋อและเหล่าพนักงานกำลังถวายน้ำดื่มให้เหล่าพระสงฆ์ที่นั่งอยู่บนพื้น ตอนนี้มีคนจ่ายเงินเพื่อเลี้ยงรับรองพวกเขาเรียบร้อยแล้ว ในหมู่พระสงฆ์เหล่านี้ บางรูปก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลัง แต่บางรูปที่ระดับความสามารถไม่ถึงก็จะไม่สามารถสัมผัสกับพลังได้ ส่วนต้นไผ่ดำเหล่านี้ก็เปรียบเสมือนต้นไผ่ธรรมดาๆ สำหรับพวกเขาเท่านั้น ต้วนเจียเจ๋อยังได้ยินพระสงฆ์บางรูปพูดอีกว่า รู้สึกผิดหวังต่อลูกศิษย์ที่พามาที่นี่เพื่ออบรมสั่งสอนและรู้สึกสิ้นเปลืองโอกาสดีๆ แบบนี้มาก คิดไม่ถึงว่าจะไม่เข้าใจและไม่สามารถบรรลุอะไรเลยได้ถึงเพียงนี้ สรุปได้ว่า เธอคือคนที่แย่ที่สุดตั้งแต่อาตมาเคยพบมา! […]