Author Archives: AMARINBOOKS TEAM

老婆粉了解一下 รู้ไว้ซะ ฉันนี่แหละแฟนคลับตัวแม่   ชุนเตาหาน เขียน เสี่ยวฝาน แปล   — โปรย — กระจกเงาแบบตั้งพื้นสะท้อนภาพหญิงสาวตรงหน้าซึ่งมีใบหน้าขาวซีด ผมยาวม้วนงอเล็กน้อยในระดับอก ใบหน้านี้เป็นใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเธอเคยชิงชัง เธอก้มศีรษะลงโค้งคำนับสามครั้ง “เซิ่งเฉียว ฉันขอโทษนะ” ขอโทษที่เมื่อก่อนฉันโจมตีเธอตามใจชอบโดยไม่รู้อะไรเลย ขอโทษที่ฉันรัวแป้นพิมพ์แบบไม่รับผิดชอบ ทำให้เธอต้องเจ็บปวด ขอโทษที่โลกออนไลน์ทำลายเธออย่างโหดร้ายไปตามกระแสสังคม ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงหายตัวไป อาจเป็นเพราะเธอแบกรับความโหดร้ายของโลกใบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว และฉันก็เป็นหนึ่งในผู้ร้ายเสียด้วย ฉันจะแก้ไขปัญหาทุกอย่างเอง ฉันจะทำให้ชีวิตที่มืดมนของเธอได้พบกับแสงสว่าง   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   6   จากคนใกล้ชิดกัน มาวันนี้กลับมองเธอด้วยแววตาห่างเหินและหวาดระแวง เซิ่งเฉียวรู้สึกว่าปลายลิ้นของเธอขมไปหมด แม้เมื่อก่อนเฉียวอวี่จะชอบด่าว่าเธอเป็นพวกสมองกลวงเอาแต่ตามดารา แต่เขากลับให้พวกเจ้าหน้าที่ในสำนักงานทนายความช่วยกันแย่งซื้อบัตรคอนเสิร์ตของฮั่วซีมาให้เธอเป็นประจำ ถึงจะไม่เคยพูด แต่แท้จริงแล้วเขาทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้น้องสาวได้รับอยุติธรรม เรื่องพวกนี้เซิ่งเฉียวรู้ดี เธอรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้งที่พ่อแม่และพระเจ้าส่งพี่ชายคนนี้มาให้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนพระเจ้าจะเอาตัวพี่ชายของเธอกลับคืนไปแล้ว แม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่ได้รับความเป็นธรรมเลยสักกระผีก แต่ก็ไม่สามารถโผไปร้องไห้ในอ้อมแขนของเขาได้อีก เซิ่งเฉียวก้มหน้ารินน้ำชาใส่ถ้วยให้เฉียวอวี่ พร้อมกับข่มน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆสองครั้ง ก่อนจะเอ่ยว่า “อย่างที่ฉันบอกทางโทรศัพท์ไปแล้วว่ามีเรื่องเกี่ยวกับกฎหมายอยากจะปรึกษาน่ะค่ะ” เฉียวอวี่มองเธอสองสามรอบ เมื่อเห็นว่าท่าทางของหญิงสาวไม่เหมือนคนเสแสร้ง เขาก็โล่งใจ […]

AWM 绝地求生 Drunk on You (th) เพราะนายคือ AWM ของฉัน     漫漫何其多 ม่านม่านเหอฉีตัว เขียน จิ้งจอกธารา แปล   — โปรย — ฉีจุ้ย หรือ Drunk เทพแห่งวงการอีสปอร์ต กัปตันทีมนักแม่นปืนผู้วางแผนเกมเป็นเลิศ หากเขาได้ปืนสไนเปอร์ปีศาจอย่าง AWM มาครอบครอง ศัตรูที่หมายตาย่อมไม่มีทางหลุดรอด ทว่าอวี๋หยาง หรือ Youth หนุ่มนักแข่งอีสปอร์ตสุดน่ารัก ผู้เป็นดุจปืน AWM หายากและเสนล้ำค่าของเทพฉี กลับมาหลอกให้เขารักแล้วหักอกกันซะได้ แทนที่อีกฝ่ายทำร้ายใจเขาแล้วจะหนีไปให้ไกล กลับพาตัวเองเข้ามาอยู่ในสโมสรเดียวกับเขาเสียอย่างนั้น คราวนี้มีหรือฉีจุ้ยจะปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดรอดไปได้ ไม่ว่าจะปืนหรือคนก็ต้องเป็นของเขาเพียงผู้เดียว   ———————————————————–   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   6   “ตัวสำรองงั้นเหรอ จะให้เขาเล่นแทนใคร” เฮ่อเสี่ยวซวี่หันไปมองสหาย Banana ผู้เล่นตำแหน่งจู่โจมของทีมหนึ่งโดยอัตโนมัติ พลางพึมพำเบาๆ ว่า “ไม่ดีมั้ง ยังไงน่าน่าก็เป็นเมียหลวง[1]ของนาย แถมเขาเพิ่งอายุยี่สิบสอง ยังเล่นได้อีกตั้งสองปี…” ปู่น่าน่าซึ่งกำลังดูสองคนตีกันอย่างสนุกสนาน คาดไม่ถึงว่าตัวเองจะพลอยโดนหางเลขไปด้วย […]

AWM 绝地求生 Drunk on You (th) เพราะนายคือ AWM ของฉัน     漫漫何其多 ม่านม่านเหอฉีตัว เขียน จิ้งจอกธารา แปล   — โปรย — ฉีจุ้ย หรือ Drunk เทพแห่งวงการอีสปอร์ต กัปตันทีมนักแม่นปืนผู้วางแผนเกมเป็นเลิศ หากเขาได้ปืนสไนเปอร์ปีศาจอย่าง AWM มาครอบครอง ศัตรูที่หมายตาย่อมไม่มีทางหลุดรอด ทว่าอวี๋หยาง หรือ Youth หนุ่มนักแข่งอีสปอร์ตสุดน่ารัก ผู้เป็นดุจปืน AWM หายากและเสนล้ำค่าของเทพฉี กลับมาหลอกให้เขารักแล้วหักอกกันซะได้ แทนที่อีกฝ่ายทำร้ายใจเขาแล้วจะหนีไปให้ไกล กลับพาตัวเองเข้ามาอยู่ในสโมสรเดียวกับเขาเสียอย่างนั้น คราวนี้มีหรือฉีจุ้ยจะปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดรอดไปได้ ไม่ว่าจะปืนหรือคนก็ต้องเป็นของเขาเพียงผู้เดียว   ———————————————————–   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   5   พอออกจากไลฟ์สตรีมแล้ว ฉีจุ้ยไปรื้อหาของในห้องนั่งเล่นบนชั้นสอง เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่ผิด กล่องปฐมพยาบาลในบ้านแคมป์มีแค่ยาทั่วไปพวกยาลดไข้ ยาแก้หวัด แต่ไม่มียาทาแผลไฟไหม้ โชคดีที่ไม่ไกลจากแคมป์มีร้านขายยาที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง ฉีจุ้ยออกจากบ้านไปเงียบๆ ไม่กระโตกกระตาก ขับรถออกไปซื้อยากลับมาหนึ่งหลอด ตอนบ่ายเพิ่งถูกผู้จัดการเตือนไม่ให้ไปข่มขวัญเด็กๆ ด้วยเหตุนี้ฉีจุ้ยจึงลังเลอยู่เล็กน้อย ไม่กล้าเดินตรงไปยังห้องซ้อมชั้นหนึ่งในทันที […]

老婆粉了解一下 รู้ไว้ซะ ฉันนี่แหละแฟนคลับตัวแม่   ชุนเตาหาน เขียน เสี่ยวฝาน แปล   — โปรย — กระจกเงาแบบตั้งพื้นสะท้อนภาพหญิงสาวตรงหน้าซึ่งมีใบหน้าขาวซีด ผมยาวม้วนงอเล็กน้อยในระดับอก ใบหน้านี้เป็นใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเธอเคยชิงชัง เธอก้มศีรษะลงโค้งคำนับสามครั้ง “เซิ่งเฉียว ฉันขอโทษนะ” ขอโทษที่เมื่อก่อนฉันโจมตีเธอตามใจชอบโดยไม่รู้อะไรเลย ขอโทษที่ฉันรัวแป้นพิมพ์แบบไม่รับผิดชอบ ทำให้เธอต้องเจ็บปวด ขอโทษที่โลกออนไลน์ทำลายเธออย่างโหดร้ายไปตามกระแสสังคม ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงหายตัวไป อาจเป็นเพราะเธอแบกรับความโหดร้ายของโลกใบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว และฉันก็เป็นหนึ่งในผู้ร้ายเสียด้วย ฉันจะแก้ไขปัญหาทุกอย่างเอง ฉันจะทำให้ชีวิตที่มืดมนของเธอได้พบกับแสงสว่าง   _______________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ “บ้านอรุณ“ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   5   นิ้วของเซิ่งเฉียวสั่นระริก เธอเงยหน้าขึ้นทันควัน แล้วมองอีกฝ่ายด้วยแววตาดุดัน เกาเหม่ยหลิงยังคงหัวเราะร่า เธอเก็บมือถือแล้วเอนไปด้านหลัง “อย่ามองฉันแบบนี้สิ ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะฉันช่วยจ่ายเงินสามล้านให้เธอหลุดพ้นจากพวกเจ้าหนี้นอกระบบ รูปพวกนี้ก็คงว่อนไปทั่วอินเทอร์เน็ตแล้ว ถ้าเธอจะโทษใคร ก็ควรโทษพ่อผีพนันของเธอนั่นแหละ” เธอกัดฟัน พยายามสงบสติอารมณ์อย่างสุดความสามารถ เกาเหม่ยหลิงยังคงพูดต่อ “จริงอยู่ที่สัญญาฉบับนี้ไม่เป็นธรรม แต่ตอนนั้นถ้าไม่มีสัญญาฉบับนี้และไม่มีฉันละก็ เธอกับแม่ที่พิการคงได้ไปอยู่กับพ่อผีพนันของเธอแล้ว สองหมื่นหยวนน้อยไปงั้นเหรอ…ที่จริงก็ไม่น้อยนะ เธอดูสังคมตอนนี้สิ พวกมนุษย์เงินเดือนทำงานแทบเป็นแทบตายทุกวันยังหาเงินไม่ได้ขนาดนี้เลย” เธอยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบอึกหนึ่ง […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 100 เพื่อนเก่า   เหมือนจะมีเพื่อนเก่าแวะเวียนมา แต่พบหน้ากลับจำกันไม่ได้   คลื่นซอมบี้ระลอกแล้วระลอกเล่า พวกหลัวซวินทั้งยิงหน้าไม้ ใช้พลังพิเศษ เดี๋ยวกระหน่ำลูกดอกลูกธนู เดี๋ยวก็ซัดพลังโจมตี สลับสับเปลี่ยนกันไปแบบนี้ตลอดทั้งวัน จวบจนม่านราตรีกำลังจะทิ้งตัวห่มคลุม ถึงจะยอมล่อซอมบี้ที่พอจะมองไม่เห็นปลายแถวแล้วเหล่านั้นให้ตกลงไปในคูรอบแนวป้องกันที่เตรียมไว้พร้อมสรรพในที่สุด… พิษเห็ดสีแดงสดถูกเทราดลงใน ‘คูเมือง’ รดหัวซอมบี้ภายในนั้น พวกมันส่งเสียงร้องโหยหวนขึ้นมาจากหลุม รอให้ซอมบี้ตรงก้นหลุมถูกพิษเห็ดกัดกร่อนสักครู่แล้ว ก็ต้อนรับพวกที่เพิ่งตกลงไปใหม่ด้วยเปลวเพลิงจากน้ำมันต่อทันที… พวกหลัวซวินนั่งอยู่ในรถของตัวเองซึ่งห่างจากกำแพงโลหะที่ถูกเปลวไฟลามเลียอยู่พอสมควร… ทำอย่างไรได้ หลุมกับดักครั้งนี้จำเป็นต้องขุดล้อมรอบแนวป้องกันทั้งหมดเป็นลักษณะคูเมือง พวกเขาไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่าการพึ่งแนวป้องกันนี้ คนทั้งหมดอยู่กลางวงล้อมของเปลวเพลิงยักษ์ ถ้าไม่มีพลังพิเศษธาตุน้ำของซ่งหลิงหลิงช่วยลดอุณหภูมิให้เย็นลง และพลังพิเศษธาตุลมของจางซู่ที่หมุนเวียนกระแสลมนำพาอากาศบริสุทธิ์เข้ามา ทุกคนถ้าไม่ถูกย่างสดก็อาจจะถูกรมควันขาดออกซิเจนตายไปแล้ว พวกหลี่เถี่ยกำลังเปิดอ่านหนังสือนิยายที่มีอยู่หลายเล่มท่ามกลางเปลวไฟลุกโชน อวี๋ซินหรันนอนห่มผ้าอยู่บนตักสวีเหมย เด็กหญิงตัวน้อยกอดหนังสือหลายเล่มไว้ในอ้อมแขนขณะหลับฝันหวาน พวกเขาเจอหนังสือเหล่านี้ถูกทิ้งกระจัดกระจายอยู่ในซากปรักหักพังโดยบังเอิญ เดิมทีตึกหลังนั้นใช้เป็นสถานที่อะไรพวกเขาเองก็ไม่แน่ใจ แต่ไม่ใช่ร้านหนังสือหรือแผงขายหนังสือแน่นอน พวกหลัวซวินเดาว่าน่าจะเป็นโกดังหรือศูนย์ขนส่งสินค้า พวกเขาเจอหนังสือจากที่นี่จำนวนไม่น้อย แม้จะไม่มีหนังสือเรียนแบบจริงๆ จังๆ […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 101 เปิดเผย   มีบางเรื่องที่ไม่คิดและไม่อยากเก็บซ่อนปิดบังอีกต่อไป   การแต่งตัวของอวี๋ซินหรัน ‘ผู้หญิง’ คนที่สามในทีมเริ่มเหมือนกับ ‘แม่บุญธรรม’ ทั้งสองของเธอไปโดยอัตโนมัติ เวลาไปไหนมาไหนเด็กน้อยจะสวมหมวกแก๊ป ถัดลงมามีแว่นกันแดดสีดำสำหรับเด็ก เลื่อนลงมาก็ยังมีหน้ากากผ้าปิดปากสีขาวขนาดใหญ่… อ้อ เรื่องที่ควรค่าแก่การเอ่ยถึงก็คือ ปัจจุบันหน้ากากผ้าได้กลายเป็นอุปกรณ์พื้นฐานเวลาออกไปทำภารกิจของทีมโอตาคุไปแล้ว ตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่แบ่งแยกว่าเป็นหญิงหรือชาย ทุกคนล้วนแต่งกายแบบนี้กันหมด โดยเฉพาะสองสาว ขนาดเวลาออกไปซื้ออาหารในช่วงกลางวัน พวกเธอก็คาดหน้ากากไปด้วย เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมถอดเด็ดขาด สวีเหมยและซ่งหลิงหลิงแต่งตัวเรียบง่ายธรรมดามาก ถ้าไม่เข้ามาดูใกล้ๆ จะมองไม่ออกเลยว่าสองคนนี้เป็นผู้หญิง ส่วนอวี๋ซินหรันด้วยความที่ยังเด็กมากจึงให้ใส่ชุดเด็กผู้ชายไปเสียเลย ซึ่งแน่นอนว่าในบ้านก็มีกระโปรงอยู่หลายตัวไว้ให้หนูน้อยใส่เล่นอยู่บ้าน หลังจากรอมาสามชั่วโมงเต็ม เวลาที่พวกหลัวซวินต้องอยู่กักตัวก็สิ้นสุดลง พวกเขาลุกขึ้นไปเอารถและขับกลับเข้าไปในเขตฐานที่มั่น “วันนี้บนถนนมีผู้คนพลุกพล่านมากทีเดียว” ดูเหมือนส่วนใหญ่จะเป็นผู้คนที่เร่งเดินเท้าอพยพมาขออาศัยอยู่ในฐานที่มั่นตะวันตกเฉียงใต้ ดังนั้นในช่วงหลายวันมานี้จึงมีคนทยอยเดินทางเข้าสู่ฐานที่มั่นอย่างไม่ขาดสาย หลัวซวินพูดพลางสอดส่ายสายตามองดูรถและผู้อพยพซึ่งผ่านการตรวจสอบและกักตัวครบเวลาในช่วงเดียวกันอย่างอดไม่ได้ ถึงแม้จะพอจำคนบนรถบรรทุกคันนั้นได้ว่าเป็นใคร แต่เขากลับนึกไม่ออกจริงๆ ว่ากลุ่มคนที่ทิ้งรถสองคันนั้นไว้มีใครบ้าง และรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร […]

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子   Himazan แปล   ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   +++++++++++++++++++   บทที่ 53.1   ประเด็นที่ได้รับความสนใจเป็นอันดับหนึ่งในงานประชุมประจำปีของสมาคมสวนสัตว์แห่งประเทศจีน ไม่ใช่เรื่องสวนสัตว์แห่งไหนมีปัญหา หรือมีวิทยาการใหม่ ๆ แต่เป็นเรื่องของเสี่ยวต้วนแห่งสวนสัตว์ซาฟารีหลิงโย่ว มณฑลตงโจว กับแฟนหนุ่มที่เป็นเพศเดียวกันของเขา เนื่องจากต้วนเจียเจ๋อไม่พูด คนส่วนใหญ่เลยเข้าใจว่าลู่ยาเป็นลูกน้องของเขา แถมยังมีคนคิดว่าลู่ยาหน้าตาดีขนาดนี้ ทำไมถึงมาทำงานด้านนี้ ในแวดวงเมืองตงไห่ เรื่องรสนิยมทางเพศของต้วนเจียเจ๋อไม่ใช่ความลับ แต่ที่นั่นอยู่ไกลออกไปเป็นพันลี้ ในที่ประชุมมีเพียงคนของสวนสัตว์ในเมืองตงไห่ซึ่งติดต่อคุ้นเคยกับพวกเขาเท่านั้นที่รู้ แต่พวกเขาใช่พวกชอบเม้าท์เสียที่ไหน เรื่องที่ไม่ควรป่าวประกาศบอกใครแบบนี้ใช่เรื่องที่พวกเขาจะเอาไปพูดกันหรือ อย่างไรเสียก็อยู่ในตงไห่เหมือนกัน และสวนสัตว์ซาฟารีหลิงโย่วยังให้ความช่วยเหลือพวกเขาจนความสัมพันธ์แนบแน่นขนาดนี้ ผู้อำนวยการสวนสัตว์ส่วนใหญ่ที่มาร่วมงานไม่เหมือนต้วนเจียเจ๋อ ที่เป็นทั้งผู้บริหารและเจ้าของสวนสัตว์ เรื่องความรักความชอบของต้วนเจียเจ๋อ ทุกคนจึงทำได้แค่พูดคุยกันเองลับหลัง แต่ก็ด้วยความอิจฉาชื่นชมเท่านั้น …พวกเขาไม่ได้อิจฉาเรื่องที่ต้วนเจียเจ๋อมีแฟนหนุ่มหล่อมาดแมน แต่อิจฉาที่ต้วนเจียเจ๋อทำทุกอย่างได้ตามใจ ไม่มีใครห้าม ในบรรดาคนที่รู้เป็นกลุ่มแรก ๆ หลิวเผยหย่วนอึ้งอยู่หลายวินาที ก่อนจะแสดงออกว่าสนับสนุนต้วนเจียเจ๋ออย่างเต็มที่ ไม่ใช่เพราะเขาหัวสมัยใหม่มาก แต่เพราะเขาเชื่อมั่นในความเป็นคนดีของต้วนเจียเจ๋อมาตั้งแต่แรก […]

เมื่อผมเป็นเจ้าของสวนสัตว์ 我开动物园那些年   ลาเหมียนฮวาถังเตอะทู่จื่อ เขียน 拉棉花糖的兔子   Himazan แปล   ติดตามกำหนดการวางขายหนังสือได้ที่เพจ Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   +++++++++++++++++++   บทที่ 52.3   หลิวเผยหย่วนพาต้วนเจียเจ๋อไปเจอเพื่อนของตน แม้หลายคนจะไม่เคยเจอกัน แต่วงการนี้จะบอกว่าเล็กก็ไม่เล็ก จะบอกว่าใหญ่ก็ไม่ใหญ่ ย่อมต้องเคยผ่านหูผ่านตากันมาบ้าง ทุกคนต่างสนใจต้วนเจียเจ๋อ เพราะปีนี้หลิงโย่วเจริญก้าวหน้าดีมาก ตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา หลิงโย่วขยายตัวแบบไม่หยุดยั้ง แม้ปีนี้จะไม่ได้หวือหวาอลังการเป็นพิเศษ แต่ก็มีส่วนจัดแสดงแมลงที่สร้างสำเร็จแล้วกับศูนย์เพาะพันธุ์ที่กำลังก่อสร้าง ในกลุ่มนี้มีผู้อำนวยการสวนสัตว์ชุนเฉิง หลิวเผยหย่วนตั้งใจบอกต้วนเจียเจ๋อว่า “คุณขอคำแนะนำจากคนของชุนเฉิงให้เยอะหน่อย อากาศทางตงไห่ของพวกคุณดี มีหลายที่สามารถเรียนรู้จากประสบการณ์ของชุนเฉิงได้” ต้วนเจียเจ๋อรีบผงกศีรษะ เมืองชุนเฉิงสี่ฤดูล้วนคือใบไม้ผลิ[1] สวนสัตว์ชุนเฉิงมีวิวสวยจนขึ้นชื่อ ปลูกไม้ดอกไม้ประดับหลากหลายมากมาย พื้นที่สีเขียวในสวนเยอะมาก ในแต่ละปีจึงมีนักท่องเที่ยวมาชมดอกไม้เป็นจำนวนมาก ที่ตั้งของสวนสัตว์ชุนเฉิงเป็นจุดชมวิวที่สวยงามมาตั้งแต่สมัยโบราณ นอกจากนี้ ในสวนยังมีกลิ่นอายความเก่าแก่ ทำให้สวนสัตว์ชุนเฉิงมีบรรยากาศของตะกอนทางประวัติศาสตร์อยู่หลายส่วน การประชาสัมพันธ์ของสวนสัตว์ชุนเฉิงเองก็เน้นหนักทางนี้จนกลายเป็นแบรนด์ไปแล้ว “ผมเห็นภาพกับคลิปของหลิงโย่วในอินเทอร์เน็ตแล้ว นักออกแบบของพวกคุณเยี่ยมมาก” คนของสวนสัตว์ชุนเฉิงพูดตามมารยาท แต่ก็จริงใจอยู่มาก ความเขียวขจีของหลิงโย่วใช้ต้นไผ่เป็นหลัก เสริมด้วยไม้ใหญ่อย่างอื่น […]