Author Archives: AMARINBOOKS TEAM

เล่ห์รักประมุขพรรคมาร 杨书魅影 南风歌 หนานเฟิงเกอ เขียน เจ้าเจิน แปล นิยาย 3 เล่มจบ (วางขายเเยกเล่ม) ** หมายเหตุ : ต้นฉบับที่สำนักพิมพ์ได้รับ เป็นฉบับ Uncensored   TRIGGER WARNING : นิยายเรื่องนี้ NOT FOR EVERYONE * มีเนื้อหาเกี่ยวกับ mpreg (เพศชายตั้งครรภ์ได้) , among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา) , angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน) , coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ) , corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย) , death (การตาย) , depression (ภาวะซึมเศร้า) , gore (เนื้อหามีความโหดร้าย และรุนแรง) , massacre (การสังหารหมู่) […]

งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล 春日宴 ไป๋ลู่เฉิงซวง 白鹭成双 เขียน ม้าลาย แปล นิยาย 4 เล่มจบ   ___________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ บ้านอรุณ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   ๑๐ ว่าที่หลานสะใภ้แห่งตระกูลเจียง   ไป๋เมิ่งซื่อยังไม่กระจ่างกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า นางทราบดีว่าเมื่ออาการเสียสติของไป๋จูจีกำเริบขึ้นมาจะเป็นเช่นไร ดังนั้นจึงสั่งให้คนพานางออกไปก่อนเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเจ้าเมืองจื่อหยาง ผลคือสติปัญญาของนางฟื้นคืนมาแล้วใช่หรือไม่ ไม่เพียงแต่สติปัญญาฟื้นคืนกลับมา แม้แต่นิสัยใจคอก็เปลี่ยนไปด้วยงั้นหรือ ไป๋เมิ่งซื่อเบิกตากว้างมองนางครู่ใหญ่ก่อนจะเรียกสติตนเองคืนกลับมา วางมาดในฐานะนายหญิงของจวนพลางกล่าวว่า “ต่อให้เจ้าไม่ปัญญาอ่อนแล้ว เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์กล่าวอันใดต่อหน้าท่านเจ้าเมืองอยู่ดี ยังไม่รีบไปอีก!” หลี่ไหวอวี้เลิกคิ้ว “ท่านเจ้าเมืองมาจวนสกุลไป๋เพื่อข้า เหตุใดข้าต้องไปด้วย” ไม่เพียงไม่ไป ซ้ำยังกอดแขนของเจียงเสวียนจิ่นแน่นไม่ยอมปล่อย! ไป๋เมิ่งซื่อตื่นตระหนก กวาดตามองกิริยาไม่รักชีวิตของนาง จากนั้นมองไปยังเจียงเสวียนจิ่นอย่างหวาดกลัว ตามที่ได้ฟังมา นิสัยใจคอของเจ้าเมืองจื่อหยางไม่ค่อยดีเท่าไร ยิ่งถูกล่วงเกินเช่นนี้เกรงว่าเขาคงโกรธเกรี้ยวสุดระงับ ทว่าเจียงเสวียนจิ่นกลับยืนนิ่งไม่ไหวติง สีหน้าสงบนิ่งอย่างมาก เมื่อรับรู้ถึงน้ำหนักที่รั้งแขนตนเองเอาไว้ เขาปรายตามองนางเล็กน้อย “ยืนดีๆ” “ไม่!” หลี่ไหวอวี้กล่าวอย่างไร้ยางอาย “นางน่ากลัวถึงเพียงนั้น หากข้าปล่อยมือจากท่าน นางจะต้องจับข้าไปขังในห้องเก็บฟืนเป็นแน่!” “นิสัยเช่นเจ้าสมควรถูกขังเสียหน่อย” “ฮึ […]

งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล 春日宴 ไป๋ลู่เฉิงซวง 白鹭成双 เขียน ม้าลาย แปล นิยาย 4 เล่มจบ   ___________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ บ้านอรุณ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   ๙ ทรราชน้อยแห่งราชวงศ์เป่ยเว่ย   ครึ่งชั่วยามผ่านไป หลี่ไหวอวี้นั่งหน้ามุ่ยอยู่ในรถม้า เจียงเสวียนจิ่นกำลังปิดตาพักเหนื่อย รถม้าเคลื่อนตัวมาตลอดทาง เขาเพิ่งรู้สึกได้ว่าช่างสงบเงียบหาใดเปรียบ จึงอดไม่ได้ที่จะลืมตาชำเลืองมองผู้ที่อยู่ข้างๆ “กระไร ครั้งนี้ไม่พูดมากแล้วหรือ” หลี่ไหวอวี้กอดอกท่าทางกระฟัดกระเฟียด “ข้าไม่อยากจากท่านไปถึงเพียงนี้ ท่านกลับรั้นจะหอบสังขารป่วยไข้มาส่งข้าให้ได้ ข้าช่างน่าเวทนาเหลือเกิน!” เพียงได้ยินถ้อยคำนี้ จิตใจของเจียงเสวียนจิ่นก็คล้ายได้รับการปลอบประโลม กระทั่งเผยรอยยิ้มเจือจางบนดวงหน้า สองวันนี้เขาถูกนางปลุกปั่นจนเสียจริต ยากยิ่งจะได้พบเห็นนางฉุนเฉียวสักครา เจ้าเมืองจื่อหยางผู้รักษากิริยามาโดยตลอดรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การเบิกบานใจเรื่องหนึ่ง “เฮ้อ” หลี่ไหวอวี้เท้าคางพลางทอดถอนใจ หันมามองเขาเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมือไปหาเขา “เจ้าจะทำอันใด!” เจียงเสวียนจิ่นตื่นตระหนก คว้ามือของนางไว้ได้ทันท่วงที ปลายนิ้วของหลี่ไหวอวี้หยุดอยู่ห่างจากหน้าท้องของเขาหนึ่งชุ่น นางดึงมือกลับไปอย่างไม่พอใจพลันเบ้ปาก “ข้ากลับไปครานี้ หากครั้งหน้าจะเจอท่านอีกคงไม่ง่ายดาย ข้าต้องมีของแทนใจไว้สักชิ้นสิ” เจียงเสวียนจิ่นนิ่วหน้า “ฝันไปเถิด!” “ไม่เอาน่า” หลี่ไหวอวี้พลิกมือจับข้อมือเขาไว้พลางเขย่าไปมาด้วยท่าทางน่าสงสาร […]

งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล 春日宴 ไป๋ลู่เฉิงซวง 白鹭成双 เขียน ม้าลาย แปล นิยาย 4 เล่มจบ   ___________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ บ้านอรุณ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   ๗ ตอแยเขา วางกลอุบายหลอกเขา! หลี่ไหวอวี้กำเทียบยาแน่น วิ่งวุ่นไปทั่วกว่าจะหาเด็กปรุงยาเจอ “ยานี้ต้องต้มครึ่งชั่วยาม” เด็กปรุงยารับเทียบยาไป ยกหม้อขึ้นตั้ง กล่าวว่า “งานในมือข้าค่อนข้างเยอะ แม่นางช่วยดูให้หน่อยได้หรือไม่” “ย่อมได้” หลี่ไหวอวี้ผงกศีรษะรับด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ รับพัดจากมือเขา จากนั้นย้ายม้านั่งมานั่งเฝ้าข้างเตาไฟขนาดเล็ก เด็กปรุงยารีบปรี่ไปอีกด้านหนึ่ง ลานหลังเรือนที่กว้างขวางเช่นนี้เต็มไปด้วยยาที่กำลังต้มอยู่ เขาไม่ว่างมาสนใจนาง หลี่ไหวอวี้ชำเลืองมองหม้อยานั้นและหรี่ตาลงเล็กน้อย ครึ่งชั่วยามผ่านไป ยาที่ต้มได้ที่แล้วถูกตักใส่ถ้วยวางไว้เบื้องหน้าของเจียงเสวียนจิ่น เจียงเสวียนจิ่นนั่งพิงหัวเตียง ปรายตามองถ้วยยาแล้วเคลื่อนสายตามายังนาง จากนั้นเบือนหน้าไปทางอื่น หลี่ไหวอวี้ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นหย่อนก้นลงที่ริมเตียง ยกถ้วยยาขึ้นมาเป่า “ข้ารู้แล้ว เอ้า ข้าป้อนท่านเอง!” เจียงเสวียนจิ่นหางคิ้วกระตุก เอ่ยเสียงต่ำ “ไม่อยากดื่ม” “ไม่สบายอยู่จะไม่ดื่มยาได้อย่างไร” นางเบิกตากว้าง จากนั้นใช้คำพูดประหนึ่งหลอกเด็ก “ท่านดูสิ […]

งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล 春日宴 ไป๋ลู่เฉิงซวง 白鹭成双 เขียน ม้าลาย แปล นิยาย 4 เล่มจบ   ___________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ บ้านอรุณ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   ๘ เดนทรราชขององค์หญิงใหญ่ตันหยาง   กาลก่อนลี่เฟิ่งสิงเป็นที่ปรึกษาของอัครเสนาบดีซือหม่าซวี่ และเป็นศัตรูคู่อาฆาตของหลี่ไหวอวี้ ลี่เฟิ่งสิงอาศัยช่วงเวลาที่นางถูกคุมขังอยู่ในตำหนักเฟยอวิ๋น ถวายฎีกาติดต่อกันยี่สิบฉบับ แต่ละฉบับล้วนแต่คิดหาวิธีมอบความตายให้แก่นาง คนผู้นี้อยู่ในราชสำนักโดยมีความประสงค์เพียงสองประการ… ประการแรกคือ ทำให้หลี่ไหวอวี้ตาย ประการที่สองคือ ทำให้พวกเดียวกันกับหลี่ไหวอวี้ตายจนสิ้น! ยามนี้นางตายไปแล้ว ลี่เฟิ่งสิงยังมาหาเจียงเสวียนจิ่นอีก เขาประสงค์จะทำอันใด นางกระจ่างแจ้งโดยมิต้องแถลง หลี่ไหวอวี้ยืนตัวตรง รีบก้มตัวเดินไปด้านหลังของฉากบังลมที่ทำจากไม้หลีโดยไม่ยั้งคิด เจียงเสวียนจิ่นมุ่นคิ้วมองนาง “เจ้าทำอันใด” “จะทำอันใดได้อีก ก็ปกป้องชื่อเสียงของเจ้าเมืองจื่อหยางอย่างไรเล่า” ผู้ที่อยู่ด้านหลังฉากบังลมหัวเราะคิกคัก กล่าวว่า “หรือท่านปรารถนาให้ผู้อื่นเห็นข้าซึ่งเป็นสตรีอยู่ร่วมห้องกับท่าน” สตรีงั้นหรือ เมื่อได้ยินสองพยางค์นี้จากปากนาง เจียงเสวียนจิ่นอยากแค่นหัวเราะ เขาลุกขึ้นล้างหน้าบ้วนปากไปพลาง กระแอมไอไปพลาง และกล่าวว่า “คิดจะหลบเลี่ยง เจ้าสมควรหลบในสถานที่อื่น” “มิได้” หลี่ไหวอวี้ยื่นศีรษะออกมาจากฉากบังลม กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง […]

งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล 春日宴 ไป๋ลู่เฉิงซวง 白鹭成双 เขียน ม้าลาย แปล นิยาย 4 เล่มจบ   ___________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ บ้านอรุณ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   ๖ คำหวานลวงหลอกที่พะเน้าพะนอจิตใจ   เจียงเสวียนจิ่นโกรธจนแทบคลั่ง เหตุใดจึงมีคนประเภทนี้อยู่ในใต้หล้า ไม่สำรวมกิริยามารยาทยังพอรับไหว แต่นี่ไม่มีกระทั่งเหตุผล! ชายชาตรีเช่นเขานอนอยู่ในอ้อมอกของสตรี สมควรแล้วหรือ! อีกอย่าง เขาเป็นถึงเจ้าเมืองจื่อหยางที่จักรพรรดิทรงแต่งตั้ง ผู้อื่นพบเจอเขามีหรือจะไม่พินอบพิเทา คนผู้นี้กล้าดีมาจากไหน “กายของท่านร้อนเหมือนมันเทศที่เพิ่งเผาเสร็จใหม่ๆ เลย” หลี่ไหวอวี้กดตัวเขาฝังลงในอ้อมอกพลางลูบเบาๆ เอ่ยปากอย่างกล้าหาญด้วยเสียงเจื้อยแจ้ว “ออกแรงดิ้นรนไปเถิด ดิ้นรนต่อไปท่านจะยิ่งเวียนหัว” เจียงเสวียนจิ่นร่างกายแข็งทื่อ ถลึงตามองนางด้วยนัยน์ตาที่เย็นเยียบราวกับลมพายุหิมะในเหมันตฤดู เป็นสายตาที่วาวโรจน์ด้วยรังสีสังหาร ทว่าหลี่ไหวอวี้ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวแม้แต่น้อย ซ้ำยังแสยะยิ้มชั่วร้ายตบกายเขาเบาๆ “เด็กดี นอนเสียหน่อย อีกไกลกว่าจะถึงโรงหมอ” “เจ้าเป็นพวกไม่กลัวตายหรือไร” เขาถามเสียงเย็น หลี่ไหวอวี้เลิกคิ้ว “ไยจึงกล่าวเช่นนี้เล่า” “หากไม่ใช่พวกไม่กลัวตาย จะก่อการอุกอาจเช่นนี้ได้เยี่ยงไร” เจียงเสวียนจิ่นหรี่ตา “อาศัยจังหวะที่ข้าไม่สบาย กระทำเรื่องไร้มารยาทเช่นนี้ต่อข้า เจ้าคิดถึงผลที่ตามมาหรือไม่” […]

งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล 春日宴 ไป๋ลู่เฉิงซวง 白鹭成双 เขียน ม้าลาย แปล นิยาย 4 เล่มจบ   ___________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ บ้านอรุณ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   ๕ จ้องจะจับเขาแล้ว หลี่ไหวอวี้จ้องมองสีหน้าของเขาอย่างพึงพอใจ นางรู้จักกับเจียงเสวียนจิ่นมาหลายปีแล้ว ทราบดีว่าคนผู้นี้หัวโบราณคร่ำครึ ดื้อรั้นไม่ฟังใคร ทั้งยังทำตัวน่าเบื่อ หากเป็นความปราดเปรื่องเรื่องฝีปาก อย่างไรก็ต่างจากนางราวฟ้ากับเหว กาลก่อนความคิดเห็นในการบริหารบ้านเมืองไม่ตรงกัน จุดยืนต่างกันโดยสิ้นเชิง ทั้งสองเจอหน้ากันทีไรเป็นอันต้องชักดาบโก่งคันศรใส่กันทุกที ปกติแล้วนางไม่สนใจจะเสวนากับเขามากนัก แต่ขณะนี้นางกลายเป็นอีกคนหนึ่ง นางกลับเกิดความคิดอยากจะสัพยอกหยอกล้อเขาขึ้นมา หึ จะว่าไปแล้วเมื่อใบหน้าไร้อารมณ์ของเจียงเสวียนจิ่นถมึงทึงขึ้นมา ก็ให้ความรู้สึกที่เป็นเอกลักษณ์มากทีเดียว นางอดยกมือเท้าคางชำเลืองมองเขามิได้ ใบหน้าที่สุขุมสำรวมมาตลอดยี่สิบกว่าปี ไม่ว่าเรื่องร้ายแรงใดๆ ก็ไม่เคยเปลี่ยนสีหน้า แต่ขณะนี้บูดบึ้งจนเกินต้านทาน จากเขียวคล้ำพลันหม่นลงเป็นสีม่วง จากนั้นกลับมาเขียวเข้มอีกครั้ง ท้ายสุดเผยให้เห็นใบหน้าแดงก่ำละม้ายแสงอาทิตย์ยามตะวันรอน “นั่นเป็นแค่อุบัติเหตุ” เจียงเสวียนจิ่นกล่าวอย่างแข็งทื่อ “ข้าไม่เก็บมาใส่ใจ เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องเก็บมาใส่ใจเช่นกัน” “ไม่ได้!” หลี่ไหวอวี้สั่นศีรษะเป็นพัลวัน “ข้าเก็บมาใส่ใจแล้ว!” พูดจบก็ก้มตัวลงไปกอดคานรถม้าประหนึ่งคนเสเพลที่แม้ถูกโบยจนตายก็ไม่ยอมปล่อยมือ เจียงเสวียนจิ่นไม่เคยรับมือกับคนประเภทนี้มาก่อนจึงทำได้เพียงขมวดคิ้วมุ่นมองนาง ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ “แม่นาง” […]

งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล 春日宴 ไป๋ลู่เฉิงซวง 白鹭成双 เขียน ม้าลาย แปล นิยาย 4 เล่มจบ   ___________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ บ้านอรุณ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   ๓ รู้จักเขาหรือไม่   เสียงจ้อกแจ้กจอแจตามท้องถนนถูกเสียงตำหนิของเขาข่มจนเงียบเชียบลง คนคลุมหน้ายี่สิบกว่าคนแหงนมองเขา ผ่านไปครู่ใหญ่จึงนึกขึ้นได้ว่าต้องลงมือต่อ “หลีกไป!” คนคลุมหน้าที่อยู่ใกล้เขาที่สุดจ้องเขาด้วยความประหลาดใจระคนโทสะ “อย่ามาขวางการธำรงคุณธรรมแทนฟ้าดินของพวกข้า!” ธำรงคุณธรรมแทนฟ้าดินงั้นหรือ เขาหัวร่อเย้ยหยัน หันมากล่าวว่า “ก่อความวุ่นวายต่อหีบศพผู้อื่นมีโทษมหันต์” “ก่อความวุ่นวายต่อหีบศพผู้อื่นมีโทษมหันต์ แต่ที่อยู่ภายในนี้เป็นแค่เดรัจฉาน!” คนผู้นั้นกล่าวอย่างคับแค้นใจ “เจียงเสวียนจิ่น เจ้าก็รู้ว่านางบาปหนาเพียงใด ไยต้องขวางพวกข้าด้วย!” คนกลุ่มนี้เรียกขานชื่อของเขางั้นหรือ เจียงเสวียนจิ่นกระตุกคิ้วเล็กน้อย ยื่นมือออกไปฉีกผ้าไหมสีขาวที่กำลังลุกไหม้อยู่บนหีบศพ สะบัดใส่คนคลุมหน้าสองคนที่อยู่เบื้องหลังจนร่วงหล่นจากรถไป ด้านข้างยังมีคนปีนขึ้นมาเรื่อยๆ เขาตวัดสายตา ยกเท้าขึ้นเตะดาบในมือคนเหล่านั้นจนลอยไปไกล “เคร้ง” … คมดาบเย็นยะเยือกสะบั้นเสาศิลาเขียวหักเป็นสองส่วน ตัวดาบสั่นไหวแว่วเสียงสั่นสะเทือนเบาๆ อย่างไม่ขาดสาย ผู้ที่หมายจะปีนขึ้นมามองด้วยอาการประหวั่นพรั่นพรึง ไม่กล้าลงมืออีก หัวหน้าของพวกนั้นเริ่มไม่สบอารมณ์ ยกดาบชี้หน้าเขาและกล่าวอย่างเดือดดาลว่า “เจ้าไม่เลือกดื่มสุราคารวะ หรือปรารถนาจะดื่มสุราปรับโทษ!” […]

งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล 春日宴 ไป๋ลู่เฉิงซวง 白鹭成双 เขียน ม้าลาย แปล นิยาย 4 เล่มจบ   ___________________________   ติดตามการวางจำหน่ายหนังสือได้ทางเพจ บ้านอรุณ สำนักพิมพ์อรุณ (ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์)   ๔ ร่ำสุราหนึ่งจอกขับขานเพลงหนึ่งบท ยังไม่ทันขบคิดจนกระจ่าง ทันใดนั้นมีคนมาคุกเข่าอยู่เบื้องหน้า “ท่านเจ้าเมืองโปรดอภัย!” แม่ทัพรักษาพระองค์กล่าวด้วยอาการประหม่า “ข้าน้อยเตรียมการป้องกันสะเพร่า บกพร่องต่อการอารักขาดวงพระวิญญาณ ทำให้ท่านเจ้าเมืองตกอยู่ในอันตราย…” เจียงเสวียนจิ่นเรียกสติคืนมา กล่าวตอบเขาว่า “ไม่ต้องมาแถลงโทษต่อข้า เรื่องนี้ฝ่าบาทจะเป็นผู้ตัดสินโทษด้วยพระองค์เอง” เมื่อได้ยินถ้อยคำนี้ แม่ทัพรักษาพระองค์มีเหงื่อเย็นผุดพรายทั่วร่าง “ท่านเจ้าเมือง…” “ข้าแค่ผ่านมา ยังมีธุระอื่นต้องไปสะสาง ตรงนี้ฝากเจ้าจัดการต่อด้วย” เขาสะบัดแขนเสื้อพลางจัดประคำที่สวมอยู่บนข้อมือให้เป็นระเบียบ ก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับเฉิงซวี “ช้าก่อน” หลี่ไหวอวี้ที่ยืนอยู่อีกฟากของหีบศพตะโกนเรียกเขา “พวกมันหนีกันไปหมดแล้ว! พวกท่านไม่ส่งคนไปตามจับหรือ” เจียงเสวียนจิ่นชำเลืองมองนางเล็กน้อยแล้วเดินต่อไปโดยไม่โต้ตอบอะไร เฉิงซวีเก็บดาบเข้าฝักแล้วเดินมาหยุดที่ข้างกายนาง ประสานมือคารวะและกล่าวว่า “แม่นาง นายท่านเชิญท่านไปเสวนาที่โรงน้ำชาด้านข้าง” หลี่ไหวอวี้รู้สึกประหลาดใจยิ่ง มองแผ่นหลังของเจียงเสวียนจิ่นแล้วหันมามองคนตรงหน้า “นายท่านของเจ้ายังมิได้เอ่ยคำ เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเขาต้องการเสวนากับข้า” เฉิงซวีเม้มริมฝีปากและกล่าวตอบว่า “นี่เป็นเจตนาของนายท่าน” เขาแสดงเจตนารมณ์ตั้งแต่เมื่อไรกัน […]