Category Archives: ไม่มีหมวดหมู่

แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ 步天纲 (Bu Tian Gang)   梦溪石 เมิ่งซีสือ เขียน ลลิตา ธ. แปล   นิยาย 6 เล่มจบ วางจำหน่ายแยกเล่ม   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   เสี่ยวหานตกใจหน้าซีด บอกทุกคนว่า” รบกวนทุกคนกลับไปกับฉันได้ไหม” ฉือปั้นเซี่ยร้องขออยู่ข้าง ๆ เช่นกัน หลี่อิ้งจะไม่สนใจเสี่ยวหานก็ได้ แต่ไม่ไว้หน้าฉือปั้นเซี่ยไม่ได้ ทุกคนจึงเรียกรถกลับไปที่โรงแรมอีกครั้ง เสี่ยวหานเคาะประตูอยู่นอกห้องครู่ใหญ่ กว่าที่ฮุ่ยอี๋กวงจะมาเปิดในสภาพตัวสั่นงันงก สีหน้าของเธอชวนตกตะลึงยิ่งกว่าเมื่อครู่นี้ ทั้งขาวและเขียวในเวลาเดียวกัน ท่าทางตกใจกลัวสุดขีด เมื่อเห็นฉือปั้นเซี่ยก็โถมตัวเข้ามากอดเธอแน่น ร้องไห้น้ำตาไหลพราก “คุณฮุ่ย คุณไม่เป็นไรนะ!” เสี่ยวหานบอกอย่างร้อนใจ ฮุ่ยอี๋กวงเอ่ยตะกุกตะกัก “หลังจากพวกคุณไป ฉันไม่มีอะไรทำเลยงีบหลับอยู่บนเตียงพักหนึ่ง ใครจะรู้ว่าทันทีที่หลับไป ฉันก็ฝันว่าโดนบีบคอ ตอนตื่นขึ้นมาฉันเห็นผ้าม่านปิดไม่สนิท เลยลุกขึ้นเดินไปที่ข้างหน้าต่าง ตั้งใจจะดึงมันปิด ปรากฏว่า…” หล่อนชี้ไปทางห้องนอนใหญ่ […]

แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ 步天纲 (Bu Tian Gang)   梦溪石 เมิ่งซีสือ เขียน ลลิตา ธ. แปล   นิยาย 6 เล่มจบ วางจำหน่ายแยกเล่ม   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ตอนที่ 37   สวนสาธารณะเปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง กลางดึกเงียบสงัด ไฟตามทางมืดสลัว มีคนจรจัดกับคนไร้บ้านโผล่ออกมาเป็นระยะ เสียงสวบสาบดังอยู่กลางพงไม้ ไม่รู้ว่าเป็นสัตว์เล็ก ๆ ที่ผ่านมา หรือเป็นชายหญิงที่ออกมาหาความตื่นเต้นในนี้ ในมือหลี่อิ้งมีเข็มทิศอยู่อันหนึ่ง เขาเดินนำอยู่ด้านหน้าสุด ก้มดูทิศทางเป็นระยะ ตอนกลางวัน ต้นไม้เขียวชอุ่มในสวนสาธารณะให้ร่มเงา มีใบไม้ร่วงประปรายในช่วงฤดูร้อนไปจนถึงฤดูใบไม้ร่วง เพิ่มความโรแมนติกยิ่งกว่าเดิม ชาวเมืองจำนวนมากในพื้นที่ชอบเลือกที่นี่มาเป็นฉากถ่ายรูป แต่ตอนกลางคืนกลับแตกต่างออกไป ไม่รู้เป็นเพราะผลทางจิตวิทยาหรือเปล่า ตงจื้อกับกู้เหม่ยเหรินถึงได้รู้สึกว่าบริเวณโดยรอบอึมครึมน่ากลัว สวนสาธารณะมีขนาดกว้างขวางมาก หลี่อิ้งเดินลัดเลาะเส้นทางหลักซึ่งมีเงาไม้ เลี้ยวเข้าไปในป่าเล็ก ๆ ด้านข้าง และเดินตัดผ่านสนามหญ้าลาดชัน […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา 二哈和他的白猫师尊   肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียน Bou Ptrn แปล   คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา) : Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน) : Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน) : child abuse (การทารุณกรรมเด็ก) : coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ) : corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย) : death (การตาย) : depression (ภาวะซึมเศร้า) : explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย) : gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม) : genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) : gore […]

แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ 步天纲 (Bu Tian Gang)   梦溪石 เมิ่งซีสือ เขียน ลลิตา ธ. แปล   นิยาย 6 เล่มจบ วางจำหน่ายแยกเล่ม   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ตอนที่ 34   คิดไปคิดมาก็ไม่ได้ข้อสรุป ตงจื้อจึงต้องส่งข้อความไปถามจงอวี๋อี : เหล่าจง นายรู้ไหมว่ารองอธิบดีหลงมีงานอดิเรกอะไร จงอวี๋อีตอบกลับอย่างรวดเร็ว : ปราบปีศาจ ตงจื้อกล่าวในใจ ถ้าอย่างนั้นฉันคงไปจับปีศาจมาให้เขากำจัดไม่ได้ เขาถามต่อ : นอกจากเรื่องนี้ล่ะ อย่างเช่น เล่นกู่ฉิน หมากล้อม เขียนอักษรจีน วาดภาพพู่กันจีน ปีนเขา รำกระบี่ เต้นแอโรบิก ราวกับจงอวี๋อีดำดิ่งสู่การใช้ความคิดอย่างหนัก ผ่านไปครู่ใหญ่กว่าจะส่งข้อความมา : ทำอาหารละมั้ง ??? […]

แฟ้มคดีกรมปราบปีศาจ 步天纲 (Bu Tian Gang)   梦溪石 เมิ่งซีสือ เขียน ลลิตา ธ. แปล   นิยาย 6 เล่มจบ วางจำหน่ายแยกเล่ม   —.—.—.—.—.—.—.—.—.—   ติดตามกำหนดการวางจำหน่ายได้ที่เพจ >> Rose Publishing …XOXO… มาดามโรส ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ตอนที่ 35   เสร็จสิ้นขั้นตอนการสอบสัมภาษณ์ ตงจื้อกล่าวลากรรมการสอบสัมภาษณ์ทุกคนก่อนจากมา ทันทีที่ก้าวออกจากห้องสอบ เขารู้สึกว่าสายตาของทุกคนมารวมอยู่ที่ตัวเขาหมด เมื่อครู่ตอนเข้าห้องสอบ ถ้าบอกว่าระดับความสนใจต่อผู้ที่สอบได้คะแนนข้อเขียนอันดับหนึ่งเปรียบดั่งหลอดไฟขนาดสามสิบวัตต์แล้วละก็ ตอนนี้คงสักหนึ่งร้อยวัตต์เป็นอย่างต่ำ เขาแปลกใจนิดหน่อย คิดในใจว่าคนอื่นไม่มีทางรู้เรื่องที่เขากับนักพรตหลี่มีเรื่องโต้เถียงกันข้างในหรอกมั้ง รอจนได้พบปาซาง อีกฝ่ายก็ถามว่า “ทำไมนายเข้าไปนานจัง คุยอะไรกันไปบ้าง” ตงจื้อถามด้วยความสงสัย “นานมากเลยเหรอ” เขาอยู่ในนั้น ตอบคำถามทีละข้อ ไม่รู้สึกถึงเวลาที่ผ่านไปเลย ปาซางบอก “แหงละ คนอื่น ๆ สิบห้านาที แต่นายปาเข้าไปเกือบสี่สิบนาทีแล้ว เพราะคะแนนสอบข้อเขียนสูงเกินไป กรรมการสอบสัมภาษณ์เลยผลัดกันชมนายทีละคนหรือไง” […]

ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา 二哈和他的白猫师尊   肉包不吃肉 โร่วเปาปู้ชือโร่ว เขียน Bou Ptrn แปล   คำเตือน!! นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้ที่อายุ 21 ปีขึ้นไป โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวข้องกับ… : among other immoralities (การผิดศีลธรรมจรรยา) : Angst (มีความรุนแรงในอารมณ์ บีบคั้นกดดัน) : Cannibalism (การกินเนื้อเผ่าพันธุ์เดียวกัน) : child abuse (การทารุณกรรมเด็ก) : coercion (การใช้อำนาจที่เหนือกว่าบังคับให้คนอื่นทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ) : corporal punishment (การลงโทษทางร่างกาย) : death (การตาย) : depression (ภาวะซึมเศร้า) : explicit sex (การร่วมเพศแบบเปิดเผย) : gang-rape (การข่มขืนเป็นกลุ่ม) : genocide (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) : gore […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 7 คืนก่อนวันสิ้นโลก   โอตาคุสายกี๊ก [1] จะสอนคุณเอาตัวรอดจากวันสิ้นโลก โดย โอตาคุจอมห่วย   เหนือห้องรับแขก ไก่ เป็ด และห่านตากแห้งห้อยแขวนรับลมอยู่บนนั้นเป็นตัวๆ ข้างๆ กันเป็นไส้กรอกกับกุนเชียงเรียงแถวเป็นเส้นๆ แขวนระโยงระยางประหนึ่งธงสี… หลายวันก่อนมีเสียงสว่านดังให้ได้ยินทุกวัน พอมาช่วงนี้ก็เปลี่ยนเป็นกลิ่นหอมของกับข้าวโชยมาทุกวัน วิถีชีวิตของเจ้าของห้องชั้นสิบหกเปลี่ยนไปไวมาก คนงานหลายคนที่กำลังตกแต่งห้องบนชั้นสิบสี่ต่างพากันยืนสูดกลิ่นอยู่ตรงระเบียง มีคนหนึ่งเอ่ยขึ้น “เมื่อวานเมนูแป้งย่าง วันนี้เป็นกลิ่นอะไรน่ะ” “ข้าวตังทอด! ยายฉันทำเป็น อร่อยกว่าซื้อในซูเปอร์มาร์เก็ตมากด้วย” “นายว่าบ้านพวกเขาทำอะไรกันเหรอ ทำไมสองสามวันมานี้ถึงได้ทำกับข้าวทุกวันเลย” “อาจขายข้าวกล่องละมั้ง” “ขายข้าวกล่อง? ทำไมต้องทอดข้าวตังด้วยล่ะ” “แถมไม่ยักกะได้กลิ่นผัดกับข้าวอะไรเลย” “ใครบอก เมื่อวานยังได้กลิ่นอยู่เลยไม่ใช่เหรอ” “นายไม่ดูเวลาเลยหรือไงว่ามันกี่โมงแล้ว นี่ห้าโมงครึ่ง เขาก็ต้องทำมื้อเย็นกินกันสิ!” … […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 8 ความเปลี่ยนแปลงภายในบ้านหลังเกิดเหตุวันสิ้นโลก   …ถึงตอนนี้ สัตว์น้ำในบ้านสกุลหลัวตายเรียบ   ในคืนเดียวกัน เหยียนเฟยกำลังนั่งฟังบรรดาลูกน้องหลายคนถกเถียงกันเรื่องโปรเจ็กต์ด้วยสีหน้าเย็นชาอยู่ในห้องประชุม ชายหนุ่มเบือนหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่ตั้งใจ ครั้นเห็นจุดแสงสีเขียวจำนวนมากก็เลิกคิ้วขึ้น ดวงตายาวรีเหมือนกลีบดอกท้อฉายแววประหลาดใจวูบหนึ่ง “เลิกประชุม” “หา?” “ทะ…ท่านประธานเหยียน?” “มีเรื่องอะไรพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน” ความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบายผุดขึ้นในใจ เหยียนเฟยรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติ เป็นความรู้สึกอันตรายที่แฝงมาด้วย…การรอคอย? เหมือนมีบางอย่างกำลังจะเปลี่ยนแปลงในไม่ช้า เปลี่ยนแปลงความฟอนเฟะและเสื่อมทรามนี้ แต่เขาเองก็ไม่มั่นใจว่ามันจะเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น…หรือจมดิ่งสู่ห้วงเหวที่หดหู่และไร้สิ้นหนทางยิ่งกว่าเดิม แสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบใบหน้า ปลุกผู้ที่หลับใหลในห้วงนิทราให้ตื่นขึ้นอย่างไม่ปรานี เปลือกตาหลัวซวินขยับไหวไปมาสองสามทีก่อนลืมตาขึ้น เขามองหน้าต่างขาวโพลนอย่างงงงวยเล็กน้อย ก่อนจะกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง วันสิ้นโลก! วันสิ้นโลกมาถึงแล้ว! ในชาติที่แล้วเขาไม่ได้เห็นท้องฟ้าในคืนวันสิ้นโลกเองกับตา แต่ได้ยินได้ฟังจากผู้ร่วมชะตากรรมคนอื่นๆ พูดถึงเรื่องนี้ตอนกำลังหนีภัย จนถึงตอนนี้เขายังจำได้แม่น คนคนนั้นกล่าวโทษตัวเองพร้อมกับก่นด่า ‘ถ้ารู้ว่านั่นคือโลกาวินาศ ตอนนั้นฉันก็คงเตรียมตัวรับมือไปแล้ว! ตอนนั้นฉันมันโง่เง่า เวลาไหนแล้วยังมัวแต่นั่งจีบสาวในเกมอยู่อีก นี่ยังนึกว่าตัวเองตาลายเห็นจุดแสงสีเขียวบนท้องฟ้าเพราะจ้องหน้าจอนานเกินไปซะอีก […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 5 เจ้าตัวเล็ก   เสี่ยวจ้าวอึ้งพูดอะไรไม่ออก คิดว่าหลัวซวินเป็นลูกเศรษฐีคนเมือง มีเงินทองเหลือเฟือจนไม่รู้จะเอาไปทำอะไร เลยหันมาสนใจทำฟาร์ม   ตอนนี้ในบ้านไม่มีอะไรต้องทำแล้ว เหลือเวลาอีกยี่สิบกว่าวันก่อนจะถึงวันสิ้นโลก เขายังไม่จำเป็นต้องเริ่มถนอมอาหาร แต่จะปล่อยเวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ก็ใช่ที่… อืม หรือจะไปฟาร์มสุนัขเลยดี หลัวซวินล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา ก่อนหน้านี้เขาหาฟาร์มสุนัขในเขตตะวันตกเฉียงใต้เจอแล้ว ที่นั่นเป็นหนึ่งในฟาร์มสุนัขขนาดใหญ่ของเมืองเอ ฟาร์มนี้มีสุนัขลักษณะดีที่พ่อพันธุ์แม่พันธุ์เป็นสายประกวดอยู่ไม่น้อย คะแนนรีวิวในอินเทอร์เน็ตก็ดีมาก หากเขาคิดจะซื้อสุนัข ที่นี่ย่อมเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดและอยู่ใกล้ที่สุด หลัวซวินขับรถจินเปยมือสองมุ่งหน้าไปทางใต้ ฟาร์มสุนัขส่วนใหญ่มักตั้งอยู่แถวชานเมือง ยิ่งเมืองเอขยายตัวเร็ว ทำเลที่ตั้งรอบนอกก็ยิ่งเปลี่ยวร้างและอยู่ไกลออกไป ด้วยความที่ฟาร์มสุนัขต้องการพื้นที่กว้างขวาง หากตั้งอยู่ใกล้เขตตัวเมือง เรื่องค่าเช่าที่ก็จะกลายเป็นปัญหาใหญ่ สิ่งปลูกสร้างสองข้างทางเริ่มบางตาลงเรื่อยๆ จนแทบไม่เหลืออาคารบ้านเรือนให้เห็น หลัวซวินขับรถผ่านโรงเรือนเพาะไม้ดอกขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง จากนั้นก็เห็นท้องทุ่งที่เก็บเกี่ยวผลผลิตไปแล้ว ต้นข้าวโพดสองข้างทางก็หักเก็บฝักจนเกลี้ยงเหลือแต่ตอที่เป็นก้านแห้งเหี่ยว ซากต่างๆ กองสุมๆ รวมอยู่ข้างท้องไร่ เขาขับรถต่อไปอีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็เห็นป้ายติดอักษรตัวโต ดูโดดเด่นสะดุดตา […]

โอตาคุวันสิ้นโลก 重生宅男的末世守则   暖荷 หน่วนเหอ เขียน เมิ่งเหวิน เเปล   นิยาย 7 เล่มจบ   ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์   ____________________________________   บทที่ 6 ปากไม่ตรงกับใจ   บ้านมีของกองเต็มพื้นที่แล้ว… หลังจากบ้านนี้ถูกหลัวซวินแปลงโฉมใหม่ เมื่อผ่านประตูใหญ่เข้ามาที่โถงทางเข้าจะเจอกับประตูอีกชั้นที่กั้นพื้นที่ไว้ หากอยากเข้าไปในห้องรับแขกต้องเปิดประตูชั้นในนี้ก่อน นี่เพื่อป้องกันหากมีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้น หลังวันสิ้นโลก ถ้ามีคนมาหาเขาที่บ้าน เมื่อเปิดประตูใหญ่เข้ามา ผู้มาเยือนจะยังไม่เห็นสภาพต่างๆ ภายในห้องเขาในทันที เวลานี้เขานั่งเปลี่ยนรองเท้าอยู่ตรงข้างชั้นวางรองเท้าในโถงทางเข้า ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงครางหงิงๆ แสนน่าสงสารดังมาจากห้องรับแขก ครางครั้งที่หนึ่ง ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม…มันส่งเสียงจนเขาใจสั่นไหว “ให้ตายเถอะ! แกช่วยทำตัวน่าสงสารให้น้อยกว่านี้หน่อยได้ไหม!” หลัวซวินเส้นเลือดตรงขมับเต้นตุบๆ สาวเท้ายาวๆ กลับเข้าไปในห้องรับแขก เปิดกรงแล้วคว้าหลังคอเจ้าตัวเล็กขึ้นมาอุ้ม เขายกมันขึ้นมาตรงหน้าด้วยสองมือโดยไม่กล้าทำรุนแรง “แกอยากออกไปข้างนอกกับฉันงั้นเหรอ!” แฮ่ๆๆ … ลิ้นเล็กๆ แลบออกมาครึ่งหนึ่ง หางน้อยๆ กระดิกส่ายไปมา “ข้างนอกหนาวจะตาย แกเพิ่งอายุเท่าไหร่เอง! อยู่เฝ้าบ้านดีๆ อย่าดื้อ เข้าใจไหม” […]